چه مَرگِته دُختررررر؟!
- يكشنبه, ۱ فروردين ۱۳۹۵، ۰۷:۳۰ ب.ظ
- ۱۱ نظر
خِیلی ساده است...
دِلَم نِمی خواد 18 ساله شَم:(
اِحساس پیری و فَرتوت بودَن می کُنَم و الآن بیشتَر از هَر زَمانِ دیگه ای تویِ زِندِگیم اِحساسِ ناکامی دارَم؛ اِنگار دارَم می میرَم.
یه جوری این آخَرین لَحَظاتِ 17 سالِگی مو چَسبیدَم که دَستام دَرد گِرِفته... تا حالا شایَد سرِ دو سه تا تَوَلدَم غُصه خوردَم اما این یِکی واقَعاً از هَمَشون وَحشَتناک تَره.
هِجده سالِگی یَعنی بُریدَن از هَمه چی...
یَعنی خُداحافِظ نوجَوانی...
یَعنی بُزُرگ شُدَن برایِ خِیلی کارا.
وَ لَعنَتییییییی مَن نِـمــــــــــــــــــــــــــی خواااااااااااااااااام بُـــــــــــــــــــــــزُرگ شَــــــــــــــــــــــــم:|
شِت:|
میشه لُطفاً هَمه بِهِم تَسلیت بِگین؟! آخه دارَم «نوجوونی» مو خاک می کُنَم...خُدا بیامُرزَتِش:|
+اَصَن بِگیریم 18 سالِگی خوب بود:| اِنصافه آدَم روزِ تَوَلدش پاشه بِره مَدرِسه؟؟؟:|
